Rozdział 22 "Dzidzia chce amu "

 35 komentarzy = Rozdział 23

Przewróciłam się na drugi bok aby słońce nie świeciło mnie po oczach i zakryłam głowę poduszką. W końcu od kilku dni poczułam potrzebę snu dlatego około 3 nad ranem położyłam głowę na miękkiej poduszce i zasnęłam. Jednak mój sen nie trwał strasznie długo gdyż promienie słoneczny zaczęły się dobijać do pokoju. Spojrzałam na szafkę po prawej stronie na której stał biały budzik. Wskazywał on godzinę 12 . Poderwałam się od razu po oznajmieniu sobie godziny która jest. Za 30 minut jestem umówiona z Larrym na obiad. Czym prędzej dorwałam się do szafy i wyciągnęłam mój nowy strój : czarne leginsy z dziurami ,o 2 rozmiary większe glany ,czary T-shirt z jakimiś dziwnymi napisami których nawet nie mam ochoty rozszyfrować, bransoletka z czaszką ,długaśne kolczyki ,okulary przeciwsłoneczne ,jakiś pierścionek i telefon.
Włosy pozostawiłam tak jak były jednak przeczesałam je szczotką. Usta pociągnęłam czarną szminką i tak gotowa zbiegłam po schodach. .Wzięłam jeszcze po drodze gumę do żucia oraz klucze aby zamknąć dom i tak ruszyłam do restauracji w której umówiłam się z Larrym.

Za nim doszłam zjadłam tyle gum że aż wstyd powiedzieć. Doszłam do miejsca. Drzwi otworzył mi jakiś gościu który wyglądał jakby wyszedł z opery. Co to ja sobie sama drzwi nie umiem otworzyć ? Jest normalna. Mam dwie rączki i nóżki ? Nie wiem po co on tutaj. Podeszłam do rejestracji .
-Stolik na nazwisko Torres -facet wpisała nazwisko w komputer i po chwili prowadził mnie do niego. Larrego jeszcze nie było. Posmutniałam ale nie dałam tego po sobie poznać . Usiadłam a kelner podał mi menu . Przejrzałam je szybko i powiedziałam że nie chce nic do póki nie przyjdzie mój chłopak. Dosyć długo na niego czekałam co chwilę spoglądając na zegarek. W końcu po godzinie wkurzyłam się i poszłam do jego biura. Przez ten tydzień bardzo dużo się zmieniło. Larry dostał pracę w jakimś ogromnym budynku jako sprzedawca motorów, samochodów i innych środków transportu. Od tego czasu Larry często się spóźnia. Owszem mieszkamy razem i uważam że to on jest miłością mojego życia a co do Leona bardzo się pomyliłam. Myślami powróciłam do tamtego dnia.... :

-Leon czy ty mi wybaczysz ? -jego oczy zaszły łzami.
-Przykro mi ale nie -wstał - Zniszczyłaś to a ja ? Jak dupek starałem się. Zorganizowałem ci urodziny kupowałem ci prezenty a jakbyś była tak bardzo bystra to byś się domyśliła że z tych liter na opakowaniach ma wyjść "Kocham cię". Jutro masz cały dzień aby zabrać swoje rumory z domu Fede i zacznij żyć jak prawdziwy dorosły człowiek. Uważam że ta rozmowa dalej nie ma sensu.
Z oczka mimo woli poleciała mi pojedyncza łza . Nie wytarłam jej ponieważ ona tak szybko spłynęła po moim policzku. Ja go na prawdę kochałam ...przynajmniej tak mi się wydawało a teraz wiem że moje serce należy do Larrego a moje do niego.
Za nim się spostrzegłam dotarłam do jego biura. Delikatnie zapukałam i po chwili usłyszałam po drugiej stronie drzwi "Proszę" .Pociągnęłam za klamkę i ujrzałam zapracowanego Larrego. Westchnęłam. Zamknęłam drzwi na klucz i postanowiłam zaszaleć. Na szczęście miał zasłonięte rolety. Zdjęłam koszulkę i pozostałam w samym biustonoszu. Rozpoczęłam swój erotyczny taniec jednak on cały czas miał nos w papierach. Wkurzyłam się. Założyłam z powrotem koszulkę i usiadłam na kanapie. Czekałam długo aż łaskawie obudzi się z transu papierowego. Nie wytrzymałam i krzyknęłam na niego. Ten podskoczył na krześle a później spojrzał na mnie jakbym była duchem . Wybuchnęłam śmiechem.
-Viol?
-Tak Viol. Szkoda że nie widzisz swojej miny.-złapałam się za ciężarny brzuch. Tak. Nie usunęłam ciąży przecież każdy ma prawo żyć i nawet ta mała istotka która tworzy się w moim brzuchu. Larry bez żadnego ale powiedział że zaadoptuje dziecko Leona i moje. Kiedy ja tak się śmiałam chłopak podszedł do mnie i namiętnie pocałował abym na pewno się uspokoiła.
-Już ci lepiej kotku ? -pokiwałam twierdząco głową i usiadłam mu na kolanach - Co to za styl ?
-Zachciało mi się iść tak jakoś inaczej na miasto.
-Skarbie -pogłaskał mnie po policzku -Zaczynam się bać tych zmian twojego stylu .-zarzuciłam ręce na jego szyje a swoje usta przybliżyłam do jego ucha
-Bój się bo dopadnę cię gdy kanapkę swą zjem
-Głodna ?
- I to jak. Byliśmy umówieni w restauracji i myślałam że tam się porządnie najem
-Przepraszam na śmierć zapomniałem. -spojrzał na wielki zegar -Zapraszam panią na kolację.
-Och dziękuję .To bardzo miłe z pana strony -pocałowałam jego policzek a później trzymając się za ręce znów ruszaliśmy do tej knajpki.

***

Wróciłem do domu kilka dni temu. Z pomocą Fran udało mi się nie załamać psychicznie. Pomogła mi ogarnąć moje życie do tego stopnia że zamieszkaliśmy razem gdyż powiedziała że boi się że zrobię sobie coś a ona potrzebuje mnie więc na to nie pozwoli. Zdziwiłem się bo nie zrobiła nawet takiego kroku gdy straciłem matkę. A teraz przynajmniej będzie mi raźniej.
Aktualnie siedzę w samych bokserkach na kanapie a na stoliku znajduje się laptop. Telewizor przygrywa jakąś komedię którą ogląda moja przyjaciółka.
-Co chcesz na kolację ?
-Zaskocz mnie - odkrzyknąłem i znów zająłem się komputerem. Po około 10 minutach poczułem zapach lazanii. Moje ciało od razu powędrowało do kuchni .Usiadłem przy stole i wziąłem do ręki nóż oraz widelec. Dziewczyna kładła akurat danie na stół. Zanim ona to zrobiła nalałem sobie soku i czekałem.
-Ale jesteś głodny
-Dzidzia chce amu ! -wybuchnęliśmy śmiechem a po chwili usłyszałem krzyk
-AŁA oparzyłam się -szatynka posmutniała i szybko odstawiła półmisek na stół a następnie podłożyła palec pod kran a na niego puściła lodowatą wodę. -Ooooo jak dobrze -zaśmiałem się i nałożyłem porcję na talerz który po chwili był pusty. Odstawiłem go do zmywarki po czym znów wróciłem na wygodną kanapę a do mnie po chwili dołączyła Fran. Położyła się i swoje nogi ułożyła na moich udach.
-Nie za wygodnie ?
-Idealnie. Jeszcze jakbyś mi odpowiedział co robisz to bym się cieszyła -powiedziała wpatrzona w obraz telewizora .
-Szukam pracy
-A co ta w której jesteś ci nie odpowiada ? -usiadła i zajrzała mi do laptopa - Motocross. Idealny dla ciebie- powiedziała a ja zacząłem się zastanawiać czy zrobić coś nowego w życiu zawodowym.  Po zastanowieniu  się złożyłem wymówienie w biurze a zatrudnienie do pracy  Motocrossie.

C.D.N.

Ochhhh .Wiem jestem bardzo bardzo bardzo zła :) ale będę jeszcze zła po tym co zobaczycie w kolejnych rozdziałach.
Za nim będziecie hejtować ten rozdział i mnie to najpierw spójrzcie na nagłówek i powiedzcie sobie że to blog o Leoneccie więc ona musi być ale coś musi się dziać więc teraz jest nie ma :)

Dziękuję za komentarze i  przypominam o szantażu. Mam nadzieję że jedna osoba nie będzie spamować i da nie wiadomo ile komentarzy. Blog obserwuje 67 osób więc spokojnie te komentarze powinny się pojawić.
Wracamy do dawnego stylu życia.Niestety to znaczy że rozdziały tylko w weekendy :((
Ostatnia wiadomość dla fanów piłki nożnej założyłam nowego bloga który niestety nie ma jeszcze szablonu ale może do końca roku on sie pojawi .Zapraszam więc tutaj (klik)